Bizler sürekli elle tutulur,gözle görülür somut kanıtlar istiyoruz.Oysa yaşamımızın tüm senaryosu bilinmeyen,görünmeyen bir alanda yazılmıyor mu? Ben de bir tıp doktoru olarak bu tarz alternatif tedavilere karşı ön yargılıydım.Altı yaşındaki kızımın konuşma bozuklukları vardı .Gerek Türkiye gerekse yurt dışında bir çok uzmana götürdük fakat bir ilerleme kaydedemedik.Kendisi de doktor olan eşimle 2 günlük bir tıp semineri için yurt dışına gittiğimizde kızımın Ayşin’i her şeyden çok sevdiği amcası Hakan ‘a bıraktık.Amcası sürprizler yapmayı oldum olası severdi.seyahatten döndüğümüzde bize hayatımızın en büyük sürprizini yaptı.Ayşin ilk defa “Anneciğim hoş geldin, seni çok özledim “ cümlesini takılmadan,yarıda kesmeden ve nefes nefese kalmadan söyledi.Bunun nasıl bir his olduğunu anlatmaya kelimeler yetmez.Hakan biz yokken Ayşin’i ikna ederek seans almasını sağladığını söyledi.Seansta kullanılan yöntem ve teknikle ilgili bilgi verdi.Henüz tam olarak ne olduğunu anlamış veya inanıp inanmama konusunda kesin bir kanıya varmış değiliz fakat ortada görülen bir sonuç var “Ayşin artık konuşabiliyor “.Teşekkürler Hakan..Teşekkürler “TETHEVA”